Τι είναι αυτό που σε στοιχειώνει αρματωμένε ιππότη
μόνο η προσμονή και το χλωμό της πρόσωπο ;
Μαράθηκαν τα νούφαρα στη λίμνη και δεν κελαηδούν τα πουλιά
Αυτό που σε στοιχειώνει ιππότη είναι τα ερείπια κι η ερημιά που άφησαν πίσω οι φωτιές
Το πικρό φιλί της μάγισσας σε στοιχειώνει ιππότη
Ο σκίουρος ετοίμασε τη φωλιά του για το χειμώνα
Κι οι λευκοί κρίνοι ανθίσαν στην κορυφή… τους βλέπω
Τα νερά θα ποτίσουν τα λιβάδια κι οι ανθοί θα καρπίσουν…..
Ιππότη τ’ άρματά σου ετοίμαζε… έρχονται μάχες… κοίτα να έχεις έτοιμο νου, σώμα και καρδιά ιππότη… Στη μάχη να ριχτείς … Τις άγριες μέρες σμίγουν οι άνθρωποι ιππότη και τις μορφές των προγόνων θυμούνται… Σπαθί πύρινο ζώσου και φράξε τα μονοπάτια των σκοτεινών σκιών…
Στων ωκεανών τις υγρές ρυτίδες να ψάξεις το Θεό…
Στο δράκο με τα σφιχτά σαγόνια και τα καυτερά μάτια… να στήσεις καρτέρι…
Στης άψυχης γοργόνας το παγωμένο φιλί… εκεί τα στοιχειά σου να θάψεις ιππότη… να μην τα βρει το ολόλευκό της φως…. Και μετά να γυρίσεις ιππότη, αρματωμένος καβαλάρης, να την κλέψεις απ’ των γερακιών τις φωλιές, τους μεγάλους γκρεμούς να περάσεις, και τα μαύρα νερά να σκορπίσεις….
Να προλάβεις πριν ο αλέκτωρ λαλήσει ιππότη , στις πηγές να τη φέρεις να λουστεί και να στρώσει στης σελήνης το φως…
Στοιχειωμένε ιππότη των αστεριών κομιστή και των κόκκινων δράκων αδελφέ κυνηγέ
Τ' άρματά σου κάψε τα τώρα, στους γκρεμούς γκρέμισέ τα ...... ιππότη
Γιώργος Χρηστάκης
Welcome.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου