Άνω Σύμη

Στα χαλάσματα στις αρχαίες σπηλιές ...φωνές ....σκοτεινά περάσματα....
όλα γυρίζουν στο κεφάλι μου....
και την βλέπω εκεί να στέκει γυμνή στην παλιά καρέκλα δίπλα στο ποτάμι... στα νερά...
κι αλλού...
και με παίρνει και με πάει............
Πέτρες αρχαίες προγόνων βήματα σωριασμένα με ευλάβεια.....σε τόπο παλιό.....
Σημάδια εγκατάλειψης παντού...
Όμως όλα κάτι ψιθυρίζουν... όλα έχουν κάτι να πουν.. Νοιώθεις την αύρα των σκιών στην παλιά πλατεία με τα πεσμένα φύλλα και το βρυσάκι που η ασταμάτητη ροή του λες κι έχει παγώσει το χρόνο...
Η ερειπωμένη βυζαντινή εκκλησία, ζωντανό μνημείο.....μνήμες... Το επίγραμμα....
Το παράξενο σπίτι με τα πολλά δέντρα γύρω του να κρέμονται πάνω απ' το βαρύ ξύλινο τραπέζι, σαν να φωνάζουν το χέρι να πάρει τους καρπούς τους να το στολίσει.... Εκεί ψηλά στη δροσούλα που φέρνει μαζί του ο βόρειος άνεμος.... ένα πουλί κοιτάζει με γερμένο το κεφάλι στο πλάι... και κάτι ρωτά.... Τα δέντρα του απαντούν .....κι ο άνεμος συμφωνεί....
Στους γκρεμούς κάτω κονταροχτυπιουνται τα θεριά του ανέμου με τους βράχους...
Ζεστές αχτίδες φτάνουν μέσα απ' τις πυκνές φυλλωσιές και χαίδεύουν το άσπρο της πρόσωπο...
Σ΄αυτούς τους τόπους μπορούν η ομορφιά και τ' όνειρο να κοιμηθούν ήσυχα.... γλυκά...

Γιώργος