Την σταμάτησα με μια απότομη κίνηση… ένα χλωμό φως σαν λοξή
ματιά… άρχισε να φέγγει απ’ το μισάνοιχτο παράθυρο…
Όλα τα φρικτά τέρατα που ανασάλευαν στις καμάρες και στις φωτεινές
νυχτερινές γωνιές της Galleria Vittorio Emanuele, έμοιαζαν
να έχουν παγώσει μέσα στα γρανιτένια τους κουκλόσπιτα… Τα φανάρια πιο κάτω
έμοιαζαν με φάρους τυλιγμένους στην πυκνή ομίχλη.. Σε λίγο θαρχόταν το χάραμα…
κι έτσι όπως νωχελικά θα άπλωνε το φως θα έμοιαζε με σκηνικό που ανέβαζε αργά και
ρυθμικά ένας μισοκοιμισμένος τεχνικός σκηνής που είχε ξεπηδήσει από κάποιο
παράθυρο της “Scala”… με προφανή μανία να το στήσει
πάνω απ’ τις στέγες των γύρω σπιτιών… Περασμένες τέσσερις …
Μέσα στην ασημαντότητά μου ήθελα να νιώσω μια μικρή φωτεινή
ανακούφιση να γαργαλήσει τα σπλάχνα μου αυτή τη νύχτα… Δεν ήμουν ο μόνος… αυτό
ήταν το μυστικό μου… Τίναξα με δυό κινήσεις το μαξιλάρι κι ύστερα βούτηξα σε
ένα βαθύ ύπνο σαν πέτρα βαριά που βυθίζεται στη θάλασσα..
Μια ώρα μετά ακούστηκε ένας ηλεκτρικός θόρυβος κι ένα φως
αναβόσβηνε ταραγμένο…. Ήταν εκείνη… με καλούσε για να μου περιγράψει την
ομορφιά των ματιών του γάτου της… Ασυναίσθητα ανασηκώθηκα και την άκουγα σαν
λαχανιασμένος δρομέας που κάτι του διέκοψε απότομα την κούρσα του…
Είχα κοιμηθεί λίγο μα ξύπνησα καλόκεφος… η φωνή της συνέθετε
απλές λέξεις με μια μέλινη χροιά…. που κατάφερνε να διαλύει τις σκιές.
Ο δρόμος ήταν μακρύς μα τον έβλεπες καθαρά ως το βάθος….
Κι εγώ συνεπαρμένος δεν έβρισκα τρόπο να εκφράσω την
ευγνωμοσύνη μου…
Με πήγαινε κάπου μακριά… σε μια γη της επαγγελίας γεμάτη
χρυσά κοσμήματα πάνω σε βρώμικα χαλιά και πεταμένα αποτσίγαρα, στην ασχήμια του κόσμου …
Σαν σε κορμί διαιρεμένο σε περιοχές που έπρεπε να
κατακτηθούν μια μια….
Σ’ ένα πανηγύρι αισθήσεων και προσκυνημάτων..
Γ
Welcome.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου