Παράφορος έρωτας

Όταν ο ένας δεν θέλει με τίποτα να αποδεχτεί ότι τελείωσε αυτό που υπήρχε ανάμεσά τους, παίρνει κάτι χειρότερο από ψίχουλα…. σωρούς αποκαΐδια. Ενώ ο άλλος καυλώνει παραληρηματικά και ταΐζει το υπερτροφικό του εγώ. Τα αποτελέσματα καταστροφικά, αμφότερα και για τις δυο πλευρές. Οι ρόλοι εναλλάσσονται, το θύμα…… ο θύτης.
Κάπου εδώ αρχίζει η συζήτηση για αυτό που αποκαλούμε «παράφορος έρωτας». Αγαπιόντουσαν τόσο πολύ λέει, που κατέστρεψαν ο ένας τον άλλον. Δηλαδή, το μεγαλείο και η μαγεία του έρωτα θα αξιολογούνται από το μέγεθος αλληλοσπαραγμού των ερωτικών συντρόφων........Αστείο ακούγεται.
Όποιος έχει ζήσει τη μαγεία του έρωτα και έχει πιάσει τον ουρανό, είναι από μόνο του τραγικό το να γυρίσει πίσω στη γη, πόσο μάλλον να πέσει στο βούρκο. Όμως σίγουρα όχι, ο έρωτας δεν είναι μόνο μια παραδεισένια κατάσταση, είναι και κάτι που μπορεί να μας φέρει αντιμέτωπους με τα πιο σκοτεινά σημεία της ύπαρξής μας.
Η ύπαρξη νοηματοδοτείται από όλο αυτό το παιχνίδι εξουσίας. Εδώ μιλάμε για έναν έρωτα μεγάλο; Ή για ένα σοκ που προκαλεί η νοσηρότητα, που όχι απλώς χαϊδεύεται αλλά κονταροχτυπιέται άγρια με την ανθρώπινη ύπαρξη ! Ένα νοσηρό παιχνίδι επιβολής-υποταγής, που όλοι μας μπορεί να το έχουμε ζήσει και μέσα στην ένταση που το έχει ζήσει ο καθένας μας, ξεθάβουμε τα πιο σκοτεινά σημεία της ύπαρξής μας. Πλέον το υπερτροφικό εγώ νοιάζεται μόνο για την υλοποίηση της επιθυμίας και δεν έχει πια να κάνει με το αντικείμενο του πόθου, αλλά αυστηρά και μόνο με την ίδια την επιθυμία. Ο νους μας όμως, ο πονηράκος έχει βρει τον τρόπο να το βαφτίσει όλο αυτό... «παράφορο έρωτα»….. Μετά δεν καταλαβαίνει κανείς τίποτα…. Κενό…. Τότε ανασύρουμε τα συναισθήματα που θα παίξουν το ρόλο του επεξηγηματικού κλειδιού… Το κούρεμα του ωού.
Ο πραγματικός παράφορος έρωτας δεν είναι τίποτα άλλο από μια επανάσταση…. το έχουμε ακούσει πολύ αυτό, το είπαν καμπόσοι…. μια επανάσταση που συνιστά τη μεγαλύτερη πραγμάτωση ελευθερίας, τσακίζει το εγώ και ανθίζει μέσα από τη μαγική αλλά και σκληρή αυτή αλληλενέργεια. Άλλωστε όλα στο σύμπαν, είναι ενέργεια. Όταν λείψει η αλληλενέργεια, είτε έχει θετικό πρόσημο, είτε αρνητικό, δημιουργείται το κατάλληλο πεδίο αντανάκλασης όλων των αδυναμιών, ανασφαλειών, της γελοιότητας και της μικρότητας της ανθρώπινης ύπαρξης. Άλλοι φοβούνται να πνίξουν στο νιπτήρα τους ένα μυρμήγκι, κι άλλοι ταίζουν τα καρχαριάκια στο ενυδρείο τους με ζωντανά χρυσόψαρα…. Και τότε φαίνεται πως έχει φθάσει η ώρα να χαράξουμε το όριο ανάμεσα στο ιερό κι απαραβίαστο και στο άφθονο περιττό….
Σαν το τσίμπημα απ΄ τη μικροσκοπική δαγκωματιά στην άκρη της κόκκινης δεμένης κλωστής, που θ’ αρχίσει τώρα να λύνεται, μέχρι να φανερώσει στο πέρασμά της από τη χώρα του ανθρώπου, την άλλη της άκρη χωρίς να καταλάβει ούτε το πώς, ούτε το γιατί, ούτε το που….. παρασέρνοντας μαζί της ότι συναντήσει στο δρόμο της... την ίδια την ψυχή..

Και για το πιο κακό tango όμως χρειάζονται δυο χορευτές......