Επανάσταση: Κάθε ανατροπή μιας κατεστημένης τάξης πραγμάτων που αφορά στην πολιτική εξουσία (πολιτική επανάσταση), στην κοινωνία (κοινωνική επανάσταση), στην οικονομία (βιομηχανική επανάσταση), ή στον πολιτισμό (πολιτισμική επανάσταση).
Στην Ελληνική αρχαιότητα η «επανάσταση», είχε μια αποκλειστικά πολιτική σημασία και απέδιδε την διαδοχή των πολιτευμάτων, χωρίς να αναφέρεται στις μεταβολές των κοινωνικοοικονομικών δομών. Στο νεότερο κόσμο η κυρίαρχη έννοια της επανάστασης παραπέμπει κατ’ αρχήν στην κοινωνική και ακολούθως στην πολιτική μεταβολή, που επιβάλλει δια της βίας μια οργανωμένη μειοψηφία, που σκοπό έχει να εφαρμόσει τις δικές της ιδεολογικές αντιλήψεις.
Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων επαναστάσεων ήταν η Ελληνική επανάσταση (1821), η Γαλλική (1789), η Ρώσικη (1917), αλλά και ή Αμερικάνικη παρά τον πιο έντονο πολιτικό της χαρακτήρα (1776). Συνθήκες που μπορούν να βοηθήσουν την ανάπτυξη επαναστατικών κινημάτων μπορεί να είναι: 1) Η αδυναμία των κυρίαρχων τάξεων να διατηρήσουν αμετάβλητη τη μορφή της κυριαρχίας τους , κάτι που επιτρέπει στους κυριαρχούμενους να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους σ’ αυτή τη μορφή κυριαρχίας ευκολότερα, και ν’ αντιδράσουν στην περίπτωση που αυτή η κυριαρχία παραταθεί, 2) Εξαιρετική επιδείνωση της ανέχειας και της δυστυχίας των καταπιεσμένων τάξεων (απόλυτη ή σχετική εξαθλίωση), 3) Σημαντική άνοδος της πολιτικής ενεργητικότητας των μαζών, που κάτω από τέτοιες συνθήκες επιβάλλεται να παρέμβουν.
Χωρίς τις παραπάνω συνθήκες, που είναι ανεξάρτητες από τη θέληση των ομάδων και των κομμάτων, αλλά και των τάξεων, είναι αδύνατη κι ανέφικτη η εκδήλωση και η έκρηξη επανάστασης. Είναι λοιπόν απορίας άξιον γιατί αφού στις μέρες μας οι συνθήκες αυτές πληρούνται και υπάρχουν και μάλιστα διατηρούνται και διαρκώς ενισχύονται, επαναστάσεις δεν γίνονται… ή γίνονται κάποιες κινήσεις που τελικά χαρακτηρίζονται τελικά ψευδεπαναστάσεις.
Ας κρατήσουμε μια φράση από τις παραπάνω συνθήκες η οποία αναφέρεται στην πολιτική ενεργητικότητα των μαζών… Αυτές οι έννοιες έχουν, επαναπροσδιορισθεί και μεταλλαχθεί στην εποχή των social media και των ποσταρισμένων διαδικτυακών μανιφέστων.
Τι σημασία έχει όμως αν έχουν μεταλλαχθεί..
Κάποτε πριν τα διαδίκτυα και τις παγκοσμιοποιήσεις και τα κινητά τηλέφωνα, συναθροίζονταν σε «φυσικούς χώρους» για ν’ ανταλλάξουν απόψεις και προβληματισμούς, και να προτείνουν ανατρεπτικές κι επαναστατικές λύσεις.
Έτσι όλη η διαδικασία προς την «επανάσταση» απλοποιούνταν κι επιταχύνονταν.
Η αμεσότητα της φυσικής παρουσίας που εκδηλωνόταν μέσα από τις συναντήσεις στις πλατείες, στα καφενεία, στα σπίτια κλπ, φαίνεται πως ήταν ο καταλύτης και ο μοχλός που επιτάχυνε και επέβαλλε την αναγκαιότητα άμεσων «επαναστατικών» παρεμβάσεων που άμεσα «έμπαιναν» σε διαδικασίες υλοποίησης…
Η εκφρασμένη αυτή επαναστατική τάση, εισπράττονταν άμεσα από τα υπόλοιπα «στοιχεία» της μάζας, στα οποία επιβαλλόταν και άμεση αντίδραση… Ο ξεσηκωμός γινόταν μια εύκολη υπόθεση. Αναπτύσσονταν εμπιστοσύνη και διαχεόταν στον κάθε έναν ξεχωριστά η πίστη για το «έργο» που υπηρετούσαν..
Αυτά μας τα δίδαξε η ιστορία..
Η νέα τάξη πραγμάτων, πιθανόν επειδή ήθελε να δρα ανενόχλητη, και να καταστέλλει όλους τους πυρήνες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ανατροπές, μετάλλαξε το πεδίο έκφρασης των επαναστατικών ιδεών από φυσικό σε απρόσωπο.
Γνώριζε πως ήταν επικίνδυνο να απαγορεύσει με κάποιο τρόπο την έκφραση των ανατρεπτικών ιδεών και τάσεων, όμως σκέφθηκε πως όλες αυτές οι φωνές και ιδέες, θα μπορούσαν να εκφρασθούν μέσα σε placebo επαναστατικά πεδία, όπου και θα αποδυναμώνονταν, ή θα αποπροσανατολίζονταν και θα αποπροσανατόλιζαν χωρίς καν να το αντιληφθούν.
Το διαδίκτυο και τα MEDIA τους προσέφεραν ότι ακριβώς χρειάζονταν για το πετύχουν αυτό. Ωθούν λοιπόν τις ανατρεπτικές ιδέες και φωνές να εξαντλούν την δυναμική τους και όλη την επαναστατική τους ενέργεια μέσα στις αναρτήσεις των μπλογκ και των ιστολογίων, και των ποστ σε όλα τα γνωστά social media, πείθοντας πως αυτός είναι ο μόνος γρήγορος και αποτελεσματικός τρόπος να εκδηλωθούν επαναστάσεις σήμερα..
Έτσι άρχισαν να γράφονται τόνοι διακηρύξεων, που κάποιες απ’ αυτές μπορεί μετά από χρόνια να κοσμούν τις μεγάλες βιβλιοθήκες του κόσμου, δημιουργώντας τεράστια και σημαντικά αρχεία, που παρ’ όλο το αξιακό τους μέγεθος όμως, δεν θα είχαν καταφέρει ποτέ να προκαλέσουν «φυσικές» επαναστάσεις και ανατροπές.
Η νέα τάξη πραγμάτων θα είχε έτσι καταφέρει να εξαντλήσει τους placebo επαναστάτες με όπλα τα πληκτρολόγια κι επιχειρησιακή βάση τον καναπέ και τις πολυθρόνες τους, δημιουργώντας τους παράλληλα και την ψευδή αίσθηση της συμμετοχής τους στον «μεγάλο αγώνα», κι έτσι όλοι θα ήταν ευτυχισμένοι.
Η νέα αυτή τάξη θα μπορούσε ακόμη με αυτόν τον τρόπο να ελέγχει όλους τους επαναστατικούς σπινθήρες εν τη γενέσει τους, και να τους κατευθύνει όπως εκείνη θέλει . Το σχέδιο έτσι στέφεται από πλήρη επιτυχία.
Σε μια κοινωνία που τα μέλη της κοχλάζουν για ανατροπή κι επανάσταση, να γίνεται μια μεγαλειώδης μαζική επαναστατική κίνηση που δεν θ’ ακουμπήσει όμως ποτέ καμιά εξουσία, όμως η επανάσταση θα έχει γίνει και οι αγωνιστές επαναστάτες θα έχουν εξαντληθεί ικανοποιημένη μέσα στην ψευδαίσθηση πως έχουν πετύχει οι ανατροπές που θέλησαν να κάνουν…
Ζούμε λοιπόν μέσα σ’ ένα φάσμα απρόσωπων, άχρωμων και άοσμων ανατρεπτικών τάσεων και αντιστάσεων, που σχεδόν περιφέρονται αόρατες πάνω απ’ τα κεφάλια μας και μας υπνωτίζουν συστηματικά.
Κι εμείς στον ύπνο του δικαίου τον αιώνιο, ν’ αναρωτιόμαστε κιόλας… «αν κάτι πετύχαμε τελικά ή αν πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα….»
Οι επαναστάσεις κι οι ανατροπές δεν γίνονται μονάχα με γραφές.
Οι γραφές θα τις περιγράψουν και θα τις περάσουν στην ιστορία.
Αφύπνιση, συμμετοχή και δράση αυτοί είναι οι άξονες.
Στους τελευταίους επαναστατικούς πυρήνες που έχουν καταγραφεί από τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες» , ως την «17 Νοέμβρη», τα μέλη τους συναντιόντουσαν και δρούσαν, ακόμη και αν ήταν ελάχιστες οι φορές, για την κατάκτηση του στόχου.
Οι διακηρύξεις έρχονταν μετά τις δράσεις και αναλάμβαναν μεταξύ άλλων την ευθύνη.
Όλα αυτά όμως φαίνεται πως αποτελούν πια παρελθόν, αφού ακόμη και η εμπειρία της πιο επαναστατικής πράξης των παιδικών μας χρόνων, όταν σπούσαμε με την μπάλα το τζάμι του γείτονα, βιώνεται πλέον μέσα απ’ τα pc και τα video games.
Τι τα θες μωρό μου…. «είναι το ίδιο να σου γράφω με το πληκτρολόγιο σε θέλω, και το ίδιο να στο λέω κοιτώντας σε με λαχτάρα στα μάτια»………
Γιατί αν είναι το ίδιο, τότε αυτό θα σημαίνει πως μια ακόμη επανάσταση πέτυχε……
Γιώργος Χρηστάκης
Welcome.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου