Αν τυχαίνει να περνάτε τη ζωή σας σε μια πόλη, με πανύψηλα κτίρια, τότε θα ξέρετε σίγουρα για εκείνη την μυστηριώδη ικανότητα των περιστεριών, να ρίχνουν την κουτσουλιά την κατάλληλη στιγμή, με την απόλυτη επιλογή της ταχύτητας και της θέσης, για να πετύχουν διάνα το καλοσιδερωμένο μεταξωτό σας πουκάμισο. Παρά την αξιοθαύμαστη αυτή ικανότητά τους στη στόχευση, τα περιστέρια δεν ανταποκρίνονται με τον ίδιο επιτυχή τρόπο σε πολύ απλούστερα και ευκολότερα έργα. Παράδειγμα το πείραμα της τροφής : Τα περιστέρια μπορούν εύκολα να πιέσουν ανάμεσα σε δύο μοχλούς τον φωτισμένο και να πάρουν την τροφή τους σαν αμοιβή. Όταν όμως η αμοιβή βρίσκεται στον μη φωτισμένο τότε συνήθως την χάνουν, ακριβώς γιατί ενώ αντιλαμβάνονται ότι η παρουσία του φωτός είναι συνδεδεμένη με την ευκαιρία λήψης τροφής, όμως δεν μπορούν να μάθουν το ίδιο πράγμα όταν η ευκαιρία βρίσκεται στο σημείο της απουσίας του φωτός… Άραγε ο άνθρωπος στο σημείο αυτό μοιάζει λίγο με τα περιστέρια.. Δηλαδή ενώ είναι εύκολο να παρατηρήσουμε την παρουσία ενός «στοιχείου», είναι σχεδόν απίθανο να παρατηρήσουμε την απουσία του… Υπάρχει άραγε μια εγγενής αδυναμία στο να σκεφτόμαστε τις απουσίες, κάτι που δημιουργεί μια ισχυρή πηγή σφάλματος στην καθημερινότητά μας..
Γιώργος
Welcome.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου